مسلمانان از ابتدای تاريخ اسلام به واسطه طرق موجود به دنبال ايجاد اوقاف برای صاحبان املاك يا ساير اموال بودند تا مسجد، مدرسه و تقريبا هرآنچه را كه می‌‌توانست سودی به جامعه برساند مورد حمايت قرار دهند. استدلال بنيادين آن بود كه خدمات عمومی كه بدين طريق ايجاد می‌‌شد برای فردی كه وقف كرده بود در اين جهان و جهان بعد تاييد و پاداش متتابع به همراه خواهد آورد. اوقاف در جوامع اسلامی نقشی برجسته‌تر و پيچيده تر از آنچه در نگاه اول ممكن است به نظر برسد داشته است.
همانگونه كه پيشتر اشاره شد، قصد ندارم كه تاريخی عمومی از دوران فاطميان و مماليك در تاريخ اسلامی مصر به دست دهم. در عوض نمايی كلی از هر دوره ارائه خواهم نمود و بعد جنبه‌های خاصی از آن را برجسته خواهم نمود تا غير ممكن بودن تلفيق اسلام و دولت را در عمل آشكار سازم. برای اين منظور بايد گفت كه اينگونه نيست كه در گذشته درباره [الگوی] تلفيقی ادعايی صورت نگرفته زيرا فاطميان آشكارا بر "حق الهی حكومت" تاكيد داشتند، اما اين بدان معنا نيست كه اين ادعا معتبر يا واقع گرايانه است.
هدف اصلی اين فصل آن است كه نشان دهد سكولاريسم – با اين تعريف: جدايی نهادی اسلام و دولت با وجود رابطه با سياست - درواقع با تواريخ جوامع (به صورت جمع) اسلامی بيشتر سازگاری دارد تا با مفهوم پسا استعماری دولتی اسلامی كه بتواند شريعت را از طريق قوه قهريه دولت تحميل نمايد.
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل